Het Geluk
Mijn ogen zijn gesloten.
Ik voel me gespannen.
Ik zit in een hoekje
en voel de warmte van een traan.
Mijn gedachten en gevoelens
gaan ieder hun eigen weg.
Omdat ik alleen ben
laat ik mijn tranen gaan.
Maar aan verdriet komt een einde
want na regen schijnt de zon
Ik hef mijn hoofd omhoog
en ga verder door het leven.
Op zoek naar het geluk
heb ik het al gevonden.
De tijden van verdriet
die duren vaak maar even.
Ik voel me gespannen.
Ik zit in een hoekje
en voel de warmte van een traan.
Mijn gedachten en gevoelens
gaan ieder hun eigen weg.
Omdat ik alleen ben
laat ik mijn tranen gaan.
Maar aan verdriet komt een einde
want na regen schijnt de zon
Ik hef mijn hoofd omhoog
en ga verder door het leven.
Op zoek naar het geluk
heb ik het al gevonden.
De tijden van verdriet
die duren vaak maar even.
Reacties op dit gedicht
| Sam de Bruin: | Zaterdag, april 03, 2004 01:59 |
| Mooi, edoch..gevoelig...en je bent al verder dan menigeen...dat je weet dat het 'maar even'duurt...je wordt er door gevormd...vergeet dat niet..x | |
Over dit gedicht
| Auteur: Esther Frenay | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2004 | ||
| Thema's: | ||