iedere dag als ik wakker ben
heb ik soms nog het idee dat ik droom
en al weet ik niet wie de mensen zijn dat ik echt ken
ga ik verder over een rivierstroom

een stroom zo sterk
een stroom waar je niet tegen ik kan gaan
en zelfs al ben ik op men werk
kan ik er niet in blijven rechtstaan

dan zijn er momenten dat hij me meesleurt
meesleurt naar het einde van het begin
en iedere keer om de beurt
krijgt die hele dag weer zin

hij sleurt me mee om me op weg te krijgen
naar een andere gedachten gang
en over al de rest maar te zwijgen
deze weg maakt me soms bang

toch weet ik dat het de juiste weg is
de weg naar een beter leven
en dat alles wat ik mis
er nog steeds is om mij de aandacht te geven

ik weet het, het klinkt vreemd
maar ik kan er tenminste zo over praten
en weten dat niemand mij ontneemd
wat ik eigenlijk achter me moet laten

het is een manier om te leven
zonder enige zorgen
die het leven kan geven
zonder te denken aan de slechte dag van morgen

alles lijkt zo getrokken in een verhaal
en lijkt toch zo levens echt
en zonder al dat realistische kabaal
verloopt men leven eigenlijk niet zo slecht

je moet een beetje kunnen leven
in een wereld gemaakt door je eigen ik
zodat je om de rest even niet hoeft te geven
dus maak je niet dik

ieder gelooft in zijn eigen zeggen
ieder doet wat hij denkt dat het beste is
en wat ik nu heb gedaan is op papier leggen
wat ik zeker niet mis