Vechten met de wind
Hij daagt me uit.
En eigenwijs als ik ben
loop ik recht tegen hem in.
Hij duwt en hij vecht,
maar ik sta sterk en loop door.
Ik voel dat ik win.
Maar hoe meer ik blijf strijden,
en hoe harder ik vecht,
hoe meer ik hem waardeer.
Want ik voel zijn kracht
door mijn hele lichaam,
en ik voel het steeds meer.
Het voelt als haat.
Of misschien ook als liefde.
Als een eindeloze strijd...
De wind die mij uitdaagt
maakt mij eindeloos sterk.
En toch...
Raak ik mijzelf hierin kwijt...
En eigenwijs als ik ben
loop ik recht tegen hem in.
Hij duwt en hij vecht,
maar ik sta sterk en loop door.
Ik voel dat ik win.
Maar hoe meer ik blijf strijden,
en hoe harder ik vecht,
hoe meer ik hem waardeer.
Want ik voel zijn kracht
door mijn hele lichaam,
en ik voel het steeds meer.
Het voelt als haat.
Of misschien ook als liefde.
Als een eindeloze strijd...
De wind die mij uitdaagt
maakt mij eindeloos sterk.
En toch...
Raak ik mijzelf hierin kwijt...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, april 04, 2004 21:27 |
| het aangegaan gevecht raakt je oprecht, maakt je echt, zoals jacob met zijn engel vocht en die, niet overwonnen, vroeg zijn leven te zegenen. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Esther Frenay | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2004 | ||
| Thema's: | ||