VERSCHEMEREN 2
Verschemeren
Ik pakte licht
dat donker hing,
verborgen door de nacht.
Jij zag het rood
dat zwart verving
en ons de morgen bracht.
Ik kuste je
in lome rust,
je lijf ontwakend zacht.
Je streelde me
met ochtendlust in
passie die om schemer lacht
Ik haatte je
met stille kracht,
je raadsels en mijn pijn.
Jij had me lief,
bleef in mijn macht,
al was dat vaak maar schijn.
wil melker
20/04/2001
Ik pakte licht
dat donker hing,
verborgen door de nacht.
Jij zag het rood
dat zwart verving
en ons de morgen bracht.
Ik kuste je
in lome rust,
je lijf ontwakend zacht.
Je streelde me
met ochtendlust in
passie die om schemer lacht
Ik haatte je
met stille kracht,
je raadsels en mijn pijn.
Jij had me lief,
bleef in mijn macht,
al was dat vaak maar schijn.
wil melker
20/04/2001
Reacties op dit gedicht
| pramodah: | Vrijdag, april 20, 2001 12:04 |
| haat en liefde op een lijn vechtend om de bovenhand........... | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2001 | ||
| Thema's: | ||