Traan naar ruimte
Tranen, een vertrouwde geur.
Proeven als vlucht.
Leegte onder en pijn boven.
Zulke tranen herinneren.
Een gevoel, vol onbegrip.
Troost, hun kruisweg vindend.
Toevlucht, zoute vriend.
Denken verdoofd onder gesnik.
Snak naar adem.
Brein trekt samen.
Weg naar buiten door bomen.
Wit licht en kracht,
Streef en doel.
Open plek van vertrouwen.
Traan van kindsheid.
Proeven als vlucht.
Leegte onder en pijn boven.
Zulke tranen herinneren.
Een gevoel, vol onbegrip.
Troost, hun kruisweg vindend.
Toevlucht, zoute vriend.
Denken verdoofd onder gesnik.
Snak naar adem.
Brein trekt samen.
Weg naar buiten door bomen.
Wit licht en kracht,
Streef en doel.
Open plek van vertrouwen.
Traan van kindsheid.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Stevens Mieke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2004 | ||
| Thema's: | ||