Geen kleur te bekennen
Kleuren over grote huizenzuilen
waterval door geheel mijn lichaam
reinigend wegspoelend al het onheil
gefluister door lange rijjen huizen
gepiep achter het meesterwerk
gekreun doorloopt verre kamers
sleutelgat gaat open
sleutel naar de bekommernis
achter de gesloote glazen deur
Geen kleur te bekennen
geen wind die door je haren blaast
enkel een snee zoekent naar
wat onrein bloed
gestolen verdriet
onrein niet door mij
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: lisa left eye | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2004 | ||
| Thema's: | ||