tranen
Met waterige ogen
Kijk ik me zelf aan
Zie ik mij weer met tranende ogen
Steeds maar weer zullen ze gaan
Geen dagen zonder tranen
Want dat kunnen mijn tranen toch niet
Ze stromen zo hard als water kranen
Zo veel verdriet
Er zit zo veel verdriet in mij
Wanneer gaat het weg
Wanneer ben ik vrij
Of heb ik gewoon z`n pech
Blijven de tranen stromen
Net als de oceaan
Waarom moet mij dit overkomen
Waar moet ik heen gaan
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Donderdag, mei 13, 2004 12:57 |
| Ga naar de Diepste van je hart, & luistere naar je stilte in je stille Hart... Dan weet je dat je niet alleen bent & hoef te voelen... Want in iedere Stile & verlaten hart, zit vol liefde, & dat is de enige, waar je kan helpen je verdriet te vervagen en je een hoop glimlach geven... Zonder dat je deze keer, iets hoeft uit te leggen, zelfs niet tegen je spiegelbeeld... Maar zoek niet, voel het.. Lief Elizabethh.. Visje... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: KoeZzA | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2004 | ||
| Thema's: | ||