Tot nu
Scherven aan de horizon ontwaken,
verscherpen een gebroken dageraad.
Een ster in gebreke, die verduisterend
en lachend aan de zijlijn staat.
Het water reflecteert mijn twijfels,
mijn onrust in zijn diepe kringen.
Stilaan hoor ik merels fluisteren
die de tranen in mijn hart bezingen.
Ik verleg mijn grenzen weer
en hoop te winnen van de kilte.
Maar tot nu toe zingt het water niet,
tot nu toe hoor ik alleen stilte.
Reacties op dit gedicht
| Zoete Wijn: | Woensdag, april 07, 2004 20:28 |
| ssst, ik hoor al wat... | |
| jazzzz: | Woensdag, april 07, 2004 14:22 |
| gevoelig mooi gedicht, prachtig beschreven! (jij wint, let maar op ;) liefs, |
|
| Phoweyk: | Woensdag, april 07, 2004 12:20 |
| 'ik verleg mijn grenzen weer' en dat is opzich heel goed, maar wel in n bepaalde mate natuurlijk.. loopt erg vloeiend, mooi. ! :) |
|
| Oorlam: | Woensdag, april 07, 2004 10:20 |
| mooie laatste strofe! JIJ WINT van de KILTE evenstar! |
|
| bieke: | Woensdag, april 07, 2004 08:26 |
| Deze heb je weer prachtig neergezet, en het is teeds maar de grenzen verleggen. Liefs Bieke, |
|
| de nifter: | Woensdag, april 07, 2004 08:12 |
| zo af en toe wat stilte lijkt me ook wel lekker.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evenstar21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2004 | ||
| Thema's: | ||