Weer eenzame dagen, niemand om je heen,
het gevoel dat je doodt,
er is verder niemand om je heen,
maar je houdt jezelf groot...

Je voelt het elke dag en het doet je pijn,
niemand die iets om je geeft,
Was er maar iemand om bij je te zijn,
iemand die laat merken dat je nog leeft...

Dag in dag uit gaat het maar door,
een gat dat zich steeds groter maakt,
je merkte dat je alles verloor,
nu pas merk je pas hoe diep het je raakt...

Je hebt geen zin meer, het is zo rot,
de eenzaamheid, dat niemand van je houdt,
het maakt je van binnen helemaal kapot,
maar dat laat de anderen allemaal koud...

Het gat wordt wijder, het is zo wijd,
alles wordt in je weggezogen,
alles raak je kwijt,
zou er iemand je nog wel mogen?

Het gat nog wijder, nu zo groot,
je bent nu helemaal kapot,
je verlangt steeds vaker naar de dood,
voor de wereld zit je op slot...

Niemand heeft je geprobeert te bereiken,
niemand die er iets om je geeft,
ze hadden niet door dat je begon te bezwijken,
ze hadden niet door dat je niet meer leeft...

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
*~*~*~*~*~*~*
*~*~*~
*~*~
*~*
*