Zonnenschijn na tranen
Tranen vormen slechts een klein stukje verdriet,
slechts een fractie van het geheel.
Slenterend druipt hij druilerig naar benee,
maar toch niemand die het ziet.
Zie me hier eenzaam zitten,
met de stilte om me heen.
Ik voel me met de seconde meer alleen,
met alleen gedachten die me bezitten.
Ik kan niet anders doen dan wachten,
wachten,op een betere tijd.
Die me van het lijden bevrijdt,
en alle pijn zal verzachten.
Die tijd zal eens komen,
dat geluk me weer zal vinden.
Dat de zon weer gaat schijnen,
en tranen verdwijnen.
Teamwork!
met dank aan: Druppeltje, Sofieke, Zowi, Boudaatje en Spirit.
slechts een fractie van het geheel.
Slenterend druipt hij druilerig naar benee,
maar toch niemand die het ziet.
Zie me hier eenzaam zitten,
met de stilte om me heen.
Ik voel me met de seconde meer alleen,
met alleen gedachten die me bezitten.
Ik kan niet anders doen dan wachten,
wachten,op een betere tijd.
Die me van het lijden bevrijdt,
en alle pijn zal verzachten.
Die tijd zal eens komen,
dat geluk me weer zal vinden.
Dat de zon weer gaat schijnen,
en tranen verdwijnen.
Teamwork!
met dank aan: Druppeltje, Sofieke, Zowi, Boudaatje en Spirit.
Reacties op dit gedicht
| The unreachable: | Woensdag, april 07, 2004 22:14 |
| En geduld zal beloond worden! Your time will come... :-) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Teamwork! | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2004 | ||
| Thema's: | ||