De dagen beginnen vroeg.
Het eerste licht verraadt
een verlangen dat geschreven
op mijn wangen staat.
Of niet?
Zijn mijn boekdelen
stiller dan ooit?
Geeft het licht als antwoord
op mijn vraag ‘Verraad me?’
‘Nooit!’?
De zon kruipt verder,
een gespannen verwachting
nestelt in mijn lijf.
Mijn hartslag maakt weer overuren
terwijl ik stille woorden schrijf.
Nog even,
voor mijn geduld beloond wordt
en ik me, zo stil als ik maar kan
op jouw aanblik (en je glimlach) stort.
Ik besef me, meer dan ooit,
dat ik je liever beter ken
en hoop met een vuur in mijn hart
(maar een stilte in mijn stem)
dat jij het ditmaal ziet.
Maar je bent er niet.
Shining Star: | Vrijdag, april 09, 2004 01:17 |
Zo mooi geschreven,met een hoopvol begin van de dag. Verlangend naar dat,wat al in je ogen te lezen viel en je in je hoofd al als een filmpje had afgespeeld,verdwijnt zomaar in het niets want hij zag het niet.Mooi gedicht,al zorgt het triestige einde voor zoveel leegte ineens. |
|
H.J.: | Donderdag, april 08, 2004 19:36 |
pfffffff das heftig mooi. liefs H.J. |
|
Oorlam: | Donderdag, april 08, 2004 17:16 |
triest...mooi edoch, aai! |
|
lieverdje: | Donderdag, april 08, 2004 15:31 |
aaahw...droevig/emotioneel verwoord maar toch lees ik kracht van hoop tussen de regeltjes door...blijf hopen en blijf geloven liefs |
|
de nifter: | Donderdag, april 08, 2004 14:46 |
:( sad story | |
Seems to be unbreakable: | Donderdag, april 08, 2004 14:35 |
Mooj gedichtje... Maar dat einde vink zo zielig... Kus Iris Sterkte =) |
|
Auteur: Evenstar21 | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 08 april 2004 | ||
Thema's: |