Ze kunnen me laten huilen, laten lachen,
Morgen zijn ze herinnering
Sommigen blijven een deel van mij,
Anderen verdwijnen in het zwarte gat van de vergetelheid
Wat ik ben is je illusie, wie ik ben is je herinnering
Mijn verhaal verstrengelt zich met het jouwe,
Langzaam worden ze één verhaal
Ik ben jou en jij bent mij
Jaren later, onze paden van elkaar gescheiden,
Jij bent herinnering geworden,
Je vervaagt,
Maar altijd zal ik je met me mee dragen;
Je bent deel van mijn verhaal
Mijn verhaal is de illusie die ik ben