Oude eik
Vaarwel mijn oude eik, je wortels doorboorden de aarde en je takken reikten de lucht.
Je beschutte tegen de regen en brak de wind berustend met een zucht.
Boom uit mijn verleden, symbool van eerbied en stille kracht.
Vleide me neer langs jou stevige stam en in jouw schaduw mijn leven overdacht.
Je trotseerde de mensheid telkens weer.
Met opzet verwond ging je onverzettelijk neer.
Verloren verhalen, je wortels uit gerukt takken gekloven.
Je levenskracht is van je beroven.
De vervlogen tijden van toen met je meegenomen.
Jouw kennis is geveld, jouw oordeel heeft mij een stuk van mijn jeugd benomen.
Je beschutte tegen de regen en brak de wind berustend met een zucht.
Boom uit mijn verleden, symbool van eerbied en stille kracht.
Vleide me neer langs jou stevige stam en in jouw schaduw mijn leven overdacht.
Je trotseerde de mensheid telkens weer.
Met opzet verwond ging je onverzettelijk neer.
Verloren verhalen, je wortels uit gerukt takken gekloven.
Je levenskracht is van je beroven.
De vervlogen tijden van toen met je meegenomen.
Jouw kennis is geveld, jouw oordeel heeft mij een stuk van mijn jeugd benomen.
Reacties op dit gedicht
| Paul Willems (Quikkie): | Zondag, april 22, 2001 16:50 |
| Treed in herhaling weer mooi ja oude bomen, waarom moeten die verloren gaan?? gr Paul |
|
| Ida: | Zondag, april 22, 2001 13:15 |
| Heel mooi verwoord elly | |
| Anita: | Zondag, april 22, 2001 12:48 |
| Mooi gedicht, ik voel altijd pijn als ik zie dat oude bomen, zonder respect, worden gevelt. | |
Over dit gedicht
| Auteur: elly | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2001 | ||
| Thema's: | ||