Vallen en opstaan

Het leven is vallen en opstaan.
Elke keer als je valt moet je weer opstaan.
Ook al val je nog zo diep.
Je valt nooit te diep.

Ook al denk je ik ben zo alleen.
En ik val ook alleen.
Dat is niet zo er zijn altijd mensen die om je geven.
En die met je mee leven.

Zij duiken dan met je mee.
En ze leven met je mee.
Ze hebben de zelfde pijn.
Ze voelen de zelfde venijn.

Denk niet rot over jezelf.
Dat doet niet veel goeds met jezelf.
Denk aan de goede dingen die komen gaan.
Denk aan alle nieuwe dingen die je te wachten staan.

Denk aan al het goede.
Want niks overwint het goede.
Het slechte in je moet je laten varen.
En heel ver weg laten varen.

Zo overleef je het.
Zo kom je uit dat ingewikkelde net.
Zo moet je proberen te leven.
Ook al is het niet makkelijk zo te leven.

Het is nou eenmaal zwaar om weer op te staan.
En alles te laten gaan.
Je ligt dan in kreukels en denkt aan elke deuk..
En vind je het niet meer leuk.

Probeer dus er niet aan te denken.
Door op staan en opnieuw te beginnen denken.
Over leuke dingen.
Over alle leuke dingen.