Ik lig op m’n bed
En staar naar boven
Ik lig er net
Het is niet te geloven

De muziek staat keihard aan
Ik ben kwaad
Over m’n bestaan
En over z’n daad

Ik staar naar boven
En denk dat ik dood ben
Alleen m’n muziek, het is niet te geloven
Vertelt me dat ik nog leef

Ik zou liever dood zijn
Weg van de wereld en mensen
Want die doen me pijn
Ik wil me naar ergens anders wensen

Maar ik lig hier
Heel alleen met veel verdriet
Zonder ook maar enig plezier
Maar toch is het enigzins zo dat ik geniet

De stilte, stilte zonder personen
Alleen met harde muziek
Een situatie van m’n dromen
Een keer alleen zonder publiek

Helemaal in mezelf gekeerd
Met een potlood in m’n hand
De letters zijn goed, maar de woorden verkeerd
Ze zitten te diep in m’n verstand

De woede en onmacht
Ik probeer het van me af te schrijven
Het is verschrikkelijk verdracht
Dat ik nog zo rustig kan blijven

M’n geest vervuld met ongeloof
Ongeloof over mezelf en m’n leven
Het duurt niet meer lang voordat ik uitdoof
Is het leven te mooi om op te geven?