Eerst kwam er een traan
En daarna nog 1
En nog 1
Zo onstond de dikke rode rand
Rond de prinses haar oogjes
Ze wachtte al veel te lang
Op haar prins op het witte paard
Die onderweg overvallen was,
van zijn paard gezwierd
en in de beek geslingert
Nooit nog
Zou zij hem terug zien
Zonder te weten
Dat de prins stervend in het water lag
Ging ze uithuilen
Bij de nar
Zij dacht dat er geen prins was
Voor haar althans toch niet
Hij begreep haar
En wist dat het moeilijk was
Hij kon er niets aan veranderen
Maar een schouder
Was meer als genoeg
Zo zie je maar
Dat je niet op 'het mooie' moet wachten
Misschien is 'het lieve' dichterbij