Zonder te weten...
Ik hou van het donker, het zwart.
Op je eigen in het duister tart.
Niet weten wat er op je te wachten staat,
Niet weten wat je achterlaat.
Helemaal alleen, helemaal zonder pijn.
Even helemaal jezelf kunnen zijn.
De dood jaagt me nog wel achterna,
Waar ik ook ben, waar ik ook sta.
Maar ik ben niet bang, de dood gaat maar zijn gang.
Ik heb vertrouwen in wat ik doe,
Ook al ben ik zo, zo erg moe.
Ik zal mijn levensweg belopen,
En altijd maar blijven hopen,
Hopen dat ik mijn bestemming betreed,
Mijn bestemming zonder verdriet en leed...
Op je eigen in het duister tart.
Niet weten wat er op je te wachten staat,
Niet weten wat je achterlaat.
Helemaal alleen, helemaal zonder pijn.
Even helemaal jezelf kunnen zijn.
De dood jaagt me nog wel achterna,
Waar ik ook ben, waar ik ook sta.
Maar ik ben niet bang, de dood gaat maar zijn gang.
Ik heb vertrouwen in wat ik doe,
Ook al ben ik zo, zo erg moe.
Ik zal mijn levensweg belopen,
En altijd maar blijven hopen,
Hopen dat ik mijn bestemming betreed,
Mijn bestemming zonder verdriet en leed...
Reacties op dit gedicht
| will hanssen: | Zondag, april 11, 2004 16:13 |
| Dat gaat jou vast en zeker lukken, kan niet anders!!!! Héél mooi gedicht! Liefs en sterkte, Will |
|
| *Mukje*: | Zondag, april 11, 2004 15:41 |
| Hoop dat je gauw die bestemming mag vinden.... Heel mooi gedicht! Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Maeve | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2004 | ||
| Thema's: | ||