eindelijk...
Onze vingers verstrengelen
als takken
vreemde warmte nesteld zich
in mijn lichaam
dat zalige gevoel
'eindelijk terug thuiz'
jouw grote handen
houden me vast
laat me nooit meer los
je lippen bewegen,die mooie woorden
'ik heb je gemist'
vlug,bijna onzichtbaar veeg ik
een glinsterende traan weg
als takken
vreemde warmte nesteld zich
in mijn lichaam
dat zalige gevoel
'eindelijk terug thuiz'
jouw grote handen
houden me vast
laat me nooit meer los
je lippen bewegen,die mooie woorden
'ik heb je gemist'
vlug,bijna onzichtbaar veeg ik
een glinsterende traan weg
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Feej | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2004 | ||
| Thema's: | ||