Een Visser
Een visser langs de waterkant
gevangen in stilte
zonnenstralen weerkaatsen het water
ver weg eenden gesnater
Een visser wachtend
een rimpel in het water
een dobber kopje onder
bengelend een vis
wat was zijn leven zonder
Een visser zijn leven
vaak uren op wacht
aan rivier of beek z,n oever
staart peinzend over het water
't wordt nooit meer zoals vroeger
Reacties op dit gedicht
| Marilon: | Dinsdag, september 04, 2001 00:55 |
Ik vis ook, en vind daarin de innerlijke rust die ik zo nodig heb. Als de mensheid mij weer eens verwond heeft trek ik mij terug met mijn hengel in de natuur, gelukkig zal dat altijd blijven, onvoorwaardelijk. Vissen is een onderdeel van mijn leven geworden. Daarom spreekt dit gedicht mij erg aan. Heel mooi Paul. Liefs, Marilon. |
|
| marie-rose: | Maandag, juni 18, 2001 19:23 |
| Ging vroeger altijd met mijn pa gaan vissen, zelfs tot het laaste jaar dat hij nog leefde, ik moest dan zelf de lijn inwerpen, hij had toen geen kracht meer, maar toch wilde hij niet thuis zitten en wachten tot hij niet meer weg kon. Was mooi daar zitten met mijn pa aan het water, dikwijls van voor de zon opkwam.vele groetjes | |
| nikita: | Donderdag, juni 14, 2001 12:47 |
| heb jij deze wel zelf verzonnen? ik vind hem zo op de mijne lijken, ook al gebruik je andere woorden.....ik vind het wel erg toevallig.... | |
| Ida: | Zondag, april 22, 2001 19:05 |
| woow gaaf gedicht paul | |
| : | Zondag, april 22, 2001 18:21 |
| waar haal je het vandaan. schitterend, ik denk nu aan mijn Peter die altijd graag ging vissen | |
| Elly: | Zondag, april 22, 2001 17:46 |
| Mijmeren over vroegen...soms heel mooie gedachten en een gewaarwording van gemis. Liefs Elly xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2001 | ||
| Thema's: | ||