Onaanraakbaar Verdriet
Het kussen
Dat nu een herinnering bevat
Aan jou
Is leeg
Van de kou
Toen de muziek zweeg
Mijn deken
Nat van eenzame tranen
En licht
Verzwaard
Zonder aangezicht
Die mijn verlangen bedaard
Ik zie je overal
Ik hoor je altijd
Ik ruik je waar ik ga
Maar raken doe ik je niet
Mijn hart die je stal
Het bloed dat je snijd
Ligt hier in mijn la
Een ontroostbaar verdriet
Dat niemand ziet
Over dit gedicht
| Auteur: Lucius | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2004 | ||
| Thema's: | ||