Burn out...
'k ben uitgeput
aan 't eind van mijn latijn
zit te fantaseren over vroeger
kon het nu nog maar zo zijn...
Zo onbezorgt en rustig
zo tevreden met jezelf
niets dat je zo diep kon raken
als de dingen waar we nooit over spraken
Nu is alles weg
het gevoel van veiligheid vervaagd
de onbekende pijn waar geworden
en drukte gekomen
waar je nooit om had gevraagd
Niks aan te doen
verder gaan met leven
ging het maar zo simpel
ik heb niets meer om te geven...
Reacties op dit gedicht
| : | Maandag, maart 12, 2012 10:06 |
| wow.... herkenbaar!.. | |
| Guppie: | Vrijdag, juli 09, 2004 01:03 |
| Zeer herkenbaar. Maar na een burnout zal alles anders zijn. Ik zit sinds mei thuis. Wij komen hier sterker en als een bloeiende bloem weer uit. Het heeft tijd nodig, 2 stapjes vooruit en 1 achteruit is per saldo toch een stap vooruit!! Sterkte! |
|
| Caroline van Geel: | Dinsdag, april 13, 2004 22:09 |
| Hey Simone, prachtig en mega herkenbaar gedicht. Ik zit al sinds augustus thuis met een burn out en het is echt hel. Ik weet wat je doormaakt. Als je er eens over wilt praten, mag je me altijd mailen. Liefs Caro | |
| Manjula: | Dinsdag, april 13, 2004 21:58 |
| Prachtig, Echt!!! ik heb dat ok..vroeger; alles was zorgenloos enzo je kene eenzaamheid niet bewust en (liefde)verdriet enzo...ja ik heb het ook, ik herkende het meteen al toen ik het 2 stukje las... Beauty! XxX Ramon XxX (manjula) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: simone21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2004 | ||
| Thema's: | ||