Laat Me Even..
Ik weet dat je wilt praten
maar mijn hoofd suist van de woorden
En toch kan je het niet laten
ze blijven me volgen...in harde akkoorden
Laat me maar even met rust
De zon is allang verdwenen
de tranen niet meer te stoppen
Ik weet het schat...ik ben altijd degene
die alles alleen maar loopt op te kroppen
Maar laat me alsjeblieft even met rust
Tot dat de zinnen wat beter zijn te begrijpen
tot de pijn wat is gesust...
maar mijn hoofd suist van de woorden
En toch kan je het niet laten
ze blijven me volgen...in harde akkoorden
Laat me maar even met rust
De zon is allang verdwenen
de tranen niet meer te stoppen
Ik weet het schat...ik ben altijd degene
die alles alleen maar loopt op te kroppen
Maar laat me alsjeblieft even met rust
Tot dat de zinnen wat beter zijn te begrijpen
tot de pijn wat is gesust...
Reacties op dit gedicht
| happy tear: | Maandag, september 30, 2002 13:50 |
| MOOOOOOI hoe droevig de inhoud ook is... |
|
| lex: | Zaterdag, april 28, 2001 23:32 |
| Mooi geschreven en zo herkenbaar. Maar soms kan je ook niet praten, zit je opslot. |
|
| Mark: | Maandag, april 23, 2001 17:28 |
| Heel herkenbaar inderdaad...voor velen denk ik. Liefs mark |
|
| Firebolt: | Maandag, april 23, 2001 15:38 |
| De tijd die je nodig hebt om het zelf allemaal op een rijtje te zetten..... heel herkenbaar.... Liefs, Fire |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sandra B | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2001 | ||
| Thema's: | ||