het was zondag
je zei tegen mij
ik breng je het lichtju
dat was de knop
net die ik nodig had

ik lachte
en wist dat mijn masker af was
zo vrolijk ben ik al lang niet meer geweest
ik zag het licht

vanaf dat moment
kan ik lachen
en voel ik de tranen niet meer stromen
ik lach
hard
en heb mijn masker af

niemand die het dacht
dacht dat ik het kon
maar zelf heb ik vertrouwen
en jij
jij had het niet verwacht
dat het zo snel zou gaan

1 woord was al genoeg
1 gebaar was voor mij het goede
ik voel me goed
en hou het vol

net als hij
mijn opa
hoelang is het nog wachten
wachten op het telefoontje
dat je je laatste adem blies

niemand weet het
maar ik heb geen verdriet
ik kan de wereld aan
en laat het verleden staan