Verblind door de stilte
Ik zie het niet
Mijn grenzen zijn als open zee
water is alles dat je ziet
de wind neemt je gedachtes mee
als de hoge tonen van een laag lied
gefaald in het leven
gefaald in mijn zijn
gedaald onder het streven
naar hopeloze pijn
De grond onder mijn voeten verzakt
De leugens en zonden te zwaar
Onrechtvaardigheid dat aan mij plakt
als ik zo zachtjes aan weg vaar
Gestraald zonder licht
gestraald zonder hoop
gepraald met het zicht
van een nieuwe levensloop
De tederheid van je handen snijd door mijn vel
Je mooie ogen branden genadeloos op mijn huid
Gevuld met jou, ondanks dat voel ik de pijn wel
Als je weer eens instemt zonder geluid
Reacties op dit gedicht
| BloodElf: | Donderdag, april 15, 2004 20:29 |
| Schitterend ^_^ Mis de jouw en Hou heel veel van je!! *knuffel* |
|
| will hanssen: | Donderdag, april 15, 2004 20:14 |
| Een heel mooi gedicht, hoor groetje, will |
|
| Dark Sinner : | Donderdag, april 15, 2004 18:31 |
| Wauwie...Prachtig!!! xus |
|
| Stefania: | Donderdag, april 15, 2004 17:35 |
| Heel mooi geschreven! | |
