Papa
Een hoopje ellende schuift
een gekleurde envelop door de gleuf
Zachtjes huilend draai jij je om,
je denkt aan 18 jaar geleden
toen mijn leven bijna begon
Je denkt aan mama en de liefde,
die jullie samen deelden,
je voelt nu weer die leegte
die mama achter liet
Liefste paps, je moet echt weten,
ook ik heb veel verdriet
Ik zie dat jij afziet, dat je pijn hebt,
dat het leven voor jou niet meer moet
Paps, waarom hou je je hoofd niet meer op,
waar is je trots gebleven?
Een hoopje ellende is wat overblijft,
blijkbaar kunnen zelfzekere mannen
ook breken.
Reacties op dit gedicht
| ikke_s15: | Vrijdag, april 16, 2004 22:38 |
| wooow...prachtig geschreven...echt....meer woorden kan ik er niet voor bedenken... kusjes veel liefs sharon |
|
| anne(15): | Vrijdag, april 16, 2004 20:03 |
| Heel mooi geschreven...!!! Liefs Anne |
|
| Chriske41: | Vrijdag, april 16, 2004 10:24 |
| Oww mooii!! Krijg er kippenvel van... Grtz Christel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: - Angel - | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2004 | ||
| Thema's: | ||