Vertrouwen
Een toren van vertrouwen die zomaar in een stort,
Na de woorden dat het tussen ons niks word.
Na lange tijd geloofde ik terug in mijn eigen,
maar lang heeft het niet geduurd.
IK die zo weinig probeer te spelen,
word zelf genomen als een speelbal.
Met mijn gevoelens op en neer,
ja het overkomt me weer.
Maar wat ik niet weet is als je het wel waard bent,
je hebt een beeld van me terwijl je me niet eens kent.
Wetend dat er veel meer achter dat beeld is,
of je gedachten zijn misscien wel helemaal mis.
De woorden waarvan ik uitmaakte
dat het nix kon worden tussen ons,
veranderde onze band van goud naar niet eens brons.
Na de woorden dat het tussen ons niks word.
Na lange tijd geloofde ik terug in mijn eigen,
maar lang heeft het niet geduurd.
IK die zo weinig probeer te spelen,
word zelf genomen als een speelbal.
Met mijn gevoelens op en neer,
ja het overkomt me weer.
Maar wat ik niet weet is als je het wel waard bent,
je hebt een beeld van me terwijl je me niet eens kent.
Wetend dat er veel meer achter dat beeld is,
of je gedachten zijn misscien wel helemaal mis.
De woorden waarvan ik uitmaakte
dat het nix kon worden tussen ons,
veranderde onze band van goud naar niet eens brons.
Reacties op dit gedicht
| Stefania: | Vrijdag, april 16, 2004 22:37 |
| Mooi geschreven. | |
| Darkdevils-night: | Vrijdag, april 16, 2004 12:41 |
| mooi hier je gevoelens omschreven, Heel veel sterkte en keep up the hope... Liefs en knuffels cora |
|
Over dit gedicht
| Auteur: roberto_m | 
|
|
| Gecontroleerd door: sweety538 | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2004 | ||
| Thema's: | ||