Het was zo spontaan,
jij zo dicht tegen me aan.
We kruisten elkaar al maanden lang,
hielden afstand, voor overgave te bang.
We dansten ons lied sinds vorig jaar,
we verlangden toen al zo naar mekaar.
Is het passie, is het echt?
Geen van beide die het zegt.
Nooit grensoverstekend geweest,
passie in bedwang in lichaam en geest.
Maanden dansen op het randje van,
tot 1 van beide echt niet meer kan.
3 maanden tussen dat we elkaar ontweken,
iemand kwam er een stokje tussen steken.
Een vriendin vertelde leugens over jou,
opdat ik toch maar niet houden van, zou.
Ik liet je, je zou me toch wel weten vinden,
Ik weet, je kan je toch niet binden.
Onze dans was niet gedaan,
en zie ons hier eergisteren staan!
Je vroeg me weer ten dans,
Men hartje ten volle glans.
Ik zei: ik heb je zo gemist,
je begreep, ik weet dat je het wist.
Spontaan kuste wij mekaar,
nooit eerder gebeurd, onverklaarbaar.
Je smaakte naar meer,
onze lippen vonden mekaar weer.
Plots wou ik naar huis en vertrok,
bang voormezelf en een te grote schok.
genieten doe ik nog na,
ik zie je woensdag weer weldra.
Zonder druk,vrij en ongebonden
toch met elkaar verbonden.
16/04/2004
arie: | Zaterdag, april 17, 2004 00:07 |
Een zachte fluistering die geraakt door liefde het hart verwondde Liefs, Arie |
|
DrieGeetjes: | Vrijdag, april 16, 2004 23:24 |
Voor jou, *maantje* *smile* Samenzijn Het maanlicht sloot om ons heen beter dan muren en dak, een ligplaats vonden wij snel in het gras, onder een tak zoo laag dat de geur van het hout zich mengde met de geuren der vrouw. Soms kust ik in 't donker een blad maar vaker haar handen, haar hals en haar mond die onder mij sprak het zoete van wereld en hart, van de sterren in 't spelend loover, van den diepen, oneindigen nach |
|
DrieGeetjes: | Vrijdag, april 16, 2004 22:54 |
Vriendschap... *knipoogie* ;o)x |
|
Auteur: *maantje* | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 16 april 2004 | ||
Thema's: |