Het licht of de duisternis
Tranen worden onzichtbaar!
Niemand weet hoeveel
verdriet en pijn er in mij zit!
Binnenin wilt het schreeuwen!
Maar nergens is er ruimte!
Alles gaat zo snel,
de klok blijft maar doortikken!
Ik wou dat ik hem kon
stilzette of terugdraaien!
Lachen is de baadschap maar
er heerst alleen verdriet!
Bloed glijdt!
Het vlucht naar de grond!
De maan is het licht dat ik volg!
Met rondom een
Inktzwarte hemel met
duistere schaduwen die mij
probere te Misleiden!
Zal ik tot het einde van de weg kome
of
Zal ik me late vangen en vooreeuwig in het
Duister leven ?!?
Niemand weet hoeveel
verdriet en pijn er in mij zit!
Binnenin wilt het schreeuwen!
Maar nergens is er ruimte!
Alles gaat zo snel,
de klok blijft maar doortikken!
Ik wou dat ik hem kon
stilzette of terugdraaien!
Lachen is de baadschap maar
er heerst alleen verdriet!
Bloed glijdt!
Het vlucht naar de grond!
De maan is het licht dat ik volg!
Met rondom een
Inktzwarte hemel met
duistere schaduwen die mij
probere te Misleiden!
Zal ik tot het einde van de weg kome
of
Zal ik me late vangen en vooreeuwig in het
Duister leven ?!?
Reacties op dit gedicht
| trinnetekeuh: | Zaterdag, april 17, 2004 19:26 |
| Mooi geschreven! en mooi verwoord! Ik heb zelf ook van die periodes dat ik het niet zie zitten!Ma je bent niet alleen iedreen steunt je!! Veel steungroetjes trinnetekeuh |
|
Over dit gedicht
| Auteur: daisy devries | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2004 | ||
| Thema's: | ||