Strepen verraden niets
Strepen op m'n arm,
vervagen langzaamaan,
tot enkel nog littekens,
in m'n huidje staan.
Enkel nog die lijnen,
nu nog paars, straks wit,
en alleen ik weet,
welk verdriet daarachter zit.
De woede en de pijn,
uitgeleefd in m'n huid,
met volle kracht gesneden,
zonder enig geluid.
De pijn en het verdriet,
voor anderen onzichtbaar,
voor anderen onbekend,
maar voor mij zo pijnlijk waar...
vervagen langzaamaan,
tot enkel nog littekens,
in m'n huidje staan.
Enkel nog die lijnen,
nu nog paars, straks wit,
en alleen ik weet,
welk verdriet daarachter zit.
De woede en de pijn,
uitgeleefd in m'n huid,
met volle kracht gesneden,
zonder enig geluid.
De pijn en het verdriet,
voor anderen onzichtbaar,
voor anderen onbekend,
maar voor mij zo pijnlijk waar...
Reacties op dit gedicht
| Romi : | Donderdag, juli 12, 2007 21:51 |
| Veel te pijnlijk..*knuffel* Liefs |
|
| druppeltje: | Zondag, april 18, 2004 12:22 |
| meissie, prachtig geschreven en veel sterkte ermee! knuf drup |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ni bojsya | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2004 | ||
| Thema's: | ||