Tranen in mijn ogen, omdat het niet zo goed gaat. Het is allemaal niet gemakkelijk.
En soms denk ik dat alles beter zou gaan als ik er niet ben.
Maar dan denk ik aan de weinige toffe momenten in mijn leven.
Ik besef dat ik hier op aarde een taak heb. Ik kan mensen die het moeilijk hebben terug blij maken, ik laat ze hun nut van hun leven zien. Ik kan ze hoop geven. Het is een gave die ik heb gekregen. Ik kan misschien wel niet goed leren, niet goed lopen, maar ik maak andere mensen gelukkig.
Ik kan ze de warmte geven die ze missen. En als ik dan met hun allemaal bezig ben vergeet ik vaak mezelf. Ik heb het gevoel dat andere hun problemen zo erg zijn dat ze zelfs belangrijker worden dan die van mij.
De mensen die om mij geven, ze proberen me dit duidelijk te maken. Maar hoe vaak ze dit ook doen, het dingt echter niet tot me door. En nu zit ik hier...
Tranen in mijn ogen omdat het niet zo goed gaat. Een slecht rapport om mee naar huis te nemen, pestproblemen, maar ...
Ik heb zonet iemand terug de zin van zijn leven laten voelen, terug gelukkig gemaakt !!!
Nu vraag ik mij echt wel af, wat nu telt: De punten die hier op dat stom blad staan, of iemand die zich niet goed voelde , wel laten goed voelen ?
Het antwoord op deze vraag zal voor iedereen wel anders zijn. Maar ieder mens dat een beetje begrip heeft in het hart zal mijn antwoord wel weten.
De punten op dat blad bepalen de toekomst van mijn leven. Die toekomst van mij ziet er niet rooskleurig uit, maar die van de persoon waar ik net naar heb geluisterd ziet ze er wel terug rooskleurig uit.
Laat mijn tranen maar in mijn ogen zitten, op dit moment is er niemand die ze drogen kan ..