Zangles van een merel
toonladders veroveren de nacht
een merel staakt verbaasd zijn lied
luistert nieuwsgierig en bespiedt
haar, die zijn repertoire verkracht
terwijl zij naar de vogel lacht
die verscholen in zijn verenvacht
de hemel lijkt te danken
voor zijn eigen heldere geluid
begint hij haar zacht te begeleiden
met zijn stemmige gefluit
de zangles begint nog wat bescheiden
maar steeds zuiverder worden noten gekruid
tot ze dezelfde klankkleur verspreiden
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Dinsdag, april 20, 2004 16:15 |
| Ja! Neem jij de microfoon mee, doe ik iets saais aan :) Rood ofzo? x. | |
| chiara32: | Dinsdag, april 20, 2004 09:51 |
| Dit is heel erg mooi. Echt gemeend. | |
| Nina Laverona: | Dinsdag, april 20, 2004 00:59 |
| Maya, ik reserveer de panter voor je......en neem ipv een kapmes een microfoon mee;) | |
| MayadeBij: | Dinsdag, april 20, 2004 00:20 |
| Zolang je me niet eerst met een kapmes bewerkt en daarna het beekje intrapt, nee :) | |
| Nina Laverona: | Dinsdag, april 20, 2004 00:18 |
| Kan geregeld worden bijtje, niet bang voor piranha's?;) |
|
| Nina Laverona: | Dinsdag, april 20, 2004 00:16 |
| sonnetniet Jo *knipoogie* ;)x |
|
| MayadeBij: | Dinsdag, april 20, 2004 00:13 |
| Ik krijg liever zangles van een zwarte panter in de Amazone; maar wie ben ik ;) | |
| DrieGeetjes: | Dinsdag, april 20, 2004 00:11 |
| natuur = poëzie? *smile* ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nina Laverona | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2004 | ||
| Thema's: | ||