Ogen dwalen
Ogen dwalen van verlangen
terug, in periode gevangen
Een tijd van leven met hoop
voor 'n toekomst samen, is nu dood
'T hart ruist van onrust
op momenten, tot het wordt uitgeblust
Smekend om nieuwe kansen
want het wil weer dansen
De nachten braken dromen
voluit, vooruit, zullen we komen
tot het besef van weemoedigheid
bij het loslaten, van die mooie tijd
Reacties op dit gedicht
| Phoebe: | Vrijdag, februari 17, 2006 10:58 |
| mooi gedicht ik kan het waarderen als mensen hun gevoelens in hun gedichten uiten. kus knuffel pheebs |
|
| Ninandra: | Woensdag, april 21, 2004 17:30 |
| Oej.. dat moet zeer doen.. =( Sterkte! |
|
| claudintje: | Woensdag, april 21, 2004 15:25 |
| mooi gedaan! liefs claudintje |
|
| de nifter: | Woensdag, april 21, 2004 14:55 |
| tja.... da's idd lastig. sterkte | |
Over dit gedicht
| Auteur: escargo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2004 | ||
| Thema's: | ||