Je huilt
Je huilt,
Geeft dat
Gelukkig
Meteen toe
Ik wil
M’n armen
Om je heen
Slaan, maar
Dat gaat
Wat moeilijk op
Zes kilometer
Afstand
Van elkaar
Verwijderd
Ik huil, zeg het je
Niet, kán
Ik niet
Eerst moet
Je me
Geloven
Als ik
Zeg
Dat je
Het kan
En dat
Het écht
Goed komt
Samen huilen
Jij van
Verdriet, ik
Van pijn
Of andersom?
Reacties op dit gedicht
| Vogeltje: | Donderdag, april 22, 2004 16:30 |
| Deze had ik al gelezen :P Hij's wel mooi :) En meis, geef jij het nou ook gewoon toe als je huilt? Echt, "jij hoeft niet altijd de sterkste te zijn"... ik weet toch dat je het er moeilijk mee hebt? Weet je, mijn nick van dit moment... "Misschien geloof ik je... ik moet toch ergens in gelove ;) :)" Kzag opeens weer voor me hoe ze dat zei, toen ik mijn boek uithad vanmiddag (kwam heel terloops een meisje in voor dat zich sneed)... |
|
| *Mukje*: | Donderdag, april 22, 2004 12:21 |
| Mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jenny15 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2004 | ||
| Thema's: | ||