Dementie
Dementie
Zo ver weg en toch dichtbij,
Daar zit je dan,
Ik pak je hand,
Herken je mij?
Ik ben jou vlees en bloed,
Dat bijna vergeten,
Wij leefden voor elkaar,
In voor en tegenspoed.
Je leven was een wervelwind,
Liefde,ruzie,verdriet en haat.
Gegrieft in mijn herrinnering,
Maar ik blijf altijd jou kind.
Dat je mij nu gaat verlaten,
Komt dubbel zo hard aan,
Er viel niets uit te praten,
Rust zacht mijn lieve mam.
Oma Til (Waargebeurd )
omatil@flashmail.com
Zo ver weg en toch dichtbij,
Daar zit je dan,
Ik pak je hand,
Herken je mij?
Ik ben jou vlees en bloed,
Dat bijna vergeten,
Wij leefden voor elkaar,
In voor en tegenspoed.
Je leven was een wervelwind,
Liefde,ruzie,verdriet en haat.
Gegrieft in mijn herrinnering,
Maar ik blijf altijd jou kind.
Dat je mij nu gaat verlaten,
Komt dubbel zo hard aan,
Er viel niets uit te praten,
Rust zacht mijn lieve mam.
Oma Til (Waargebeurd )
omatil@flashmail.com
Reacties op dit gedicht
| arie: | Zaterdag, april 28, 2001 16:59 |
| Het niet meer uit kunnen spreken Til, is erg zwaar.. Het verlies extra pijnlijk, de band die je had, de liefde die je nog voelt. Ik herken je woorden sterkte Arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: til lourenburrg | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2001 | ||
| Thema's: | ||