Verdwijn!
Die blik, die in jouw ogen lag,
zie ik voor me, elke dag,
ze waren zwarter dan normaal,
en spraken zo hun eigen taal:
Verdwijn!
De pijn, die in mijn ogen lag,
herinner ik me, elke dag,
jouw woorden, harder dan normaal,
kregen toen een nieuwe taal:
Verdwijn!
De woede, die in jouw ogen lag,
brandt in mijn hart, nog elke dag,
jouw handen, harder dan normaal,
spraken mee, dezelfde taal:
Verdwijn!
zie ik voor me, elke dag,
ze waren zwarter dan normaal,
en spraken zo hun eigen taal:
Verdwijn!
De pijn, die in mijn ogen lag,
herinner ik me, elke dag,
jouw woorden, harder dan normaal,
kregen toen een nieuwe taal:
Verdwijn!
De woede, die in jouw ogen lag,
brandt in mijn hart, nog elke dag,
jouw handen, harder dan normaal,
spraken mee, dezelfde taal:
Verdwijn!
Reacties op dit gedicht
| Espère: | Vrijdag, april 23, 2004 09:33 |
| Mooi :) *stilte hier* ;) | |
| druppeltje: | Donderdag, april 22, 2004 17:46 |
| Een mooi gedicht over een vreselijk gevoel.. ben ik blij dat het fictie is :) knuf drup |
|
| Caroline van Geel: | Donderdag, april 22, 2004 17:23 |
| Een hele mooie fictie, liefs Caro | |
| April: | Donderdag, april 22, 2004 14:40 |
| Ik hoop dat het echt fictie is... want dat echt meemaken is zo hard en zo moeilijk. Mooi verwoord dat zkr! BB greetz A,- |
|
| a lost girl: | Donderdag, april 22, 2004 13:30 |
| ik snap precies wat je bedoelt..... ondanks het voor jou fictie is , blessed be, rebecca |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ni bojsya | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2004 | ||
| Thema's: | ||