Kraai
De kraai kijkt over mijn schouders mee,
hangt met zijn pootjes aan de punt van het gordijn
dat slap ligt in de bek van de reiger
die de vurige vissen bespiedt.
Voor het ontbijt.
De kraai krijgt veel te zien vandaag,
het gordijn wordt zwaar en nat, door de reiger
die heel lang op één poot kan balanceren
en de vissen hebben er geen.
Want ze zwemmen.
De kraai voelt zich heel erg groot vandaag,
want hij vliegt boven mij uit.
Heel trots,
omdat ik van boven toch veel kleiner ben.
Dan ik net leek, daar op de grond.
Reacties op dit gedicht
| bent: | Zondag, april 25, 2004 22:57 |
| Leuk man! Mag ik het nou een keer zeggen? 'Hoe kom je erop?!' :-) x |
|
| Oorlam: | Vrijdag, april 23, 2004 09:35 |
| :-))))) Haaaa wonderlijke schrijfster hippieschoen! respect | |
| de nifter: | Vrijdag, april 23, 2004 07:53 |
| tja... ik heb er maar 1 woord voor: cooooool!!! | |
| April: | Donderdag, april 22, 2004 21:52 |
| hihi... stupid raven. Proud of illusion. I guess we can all learn from the beautiful animal :D Greetz A,- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marije kooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2004 | ||
| Thema's: | ||