als ik je weer zie....
als ik je weer zie....
Die mooie bruine ogen kijken me heel even maar aan...
Maar voor mij genoeg om weer die pijn te voelen, en me tranen te laten gaan....
als ik je toevallig weer tegen kom op het werk,
en ik ruik weer "jouw"geur....
Dan val ik weer een tree omlaag, en verdwijnt weer alle kleur....
Heel soms ..kruisen ons ogen elkaar heel even...
Dan staat mijn hart haast stil, en begin ik zoo te beven...
Zo gaan de weken voorbij...ik klim een tree omhoog, en val er weer twee omlaag....
wanneer ik je weer zie..vergeet ik sterk tezijn en wil ik je in mij armen ..zoooo graag!!!
Ik moet sterker gaan worden, en niet meer hopeloos blijven hopen, mezelf een nieuwe kans gaan geven...
Want zeg eerlijk...dit is toch ook geen leven????
mo.
Reacties op dit gedicht
| *tears*: | Zaterdag, april 24, 2004 15:26 |
| mooooi! zo voel ik me nu ook. hoe hard ik het ook probeer ik blijf valle... maar uiteindelijk komt het goed, dat weet ik en dat is iets wat me weer helpt om nog een keer te probere. kuzz en good luck | |
| christa/dorine: | Zaterdag, april 24, 2004 12:18 |
| dat is inderdaad geen leven ..:) | |
| FiEkE*-*: | Zaterdag, april 24, 2004 11:14 |
| dit is een prachtig gedicht ik moet er bijna van wenen heeeeel mooi xxjes FiEkE*-* |
|
| Precious Things: | Zaterdag, april 24, 2004 00:36 |
| "Hoop",herhaalt ze ver in gedachten verzonken. In ieder geval weet je wat je te doen staat, en dat is *steekt duimpje omhoog* | |
Over dit gedicht
| Auteur: dread | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2004 | ||
| Thema's: | ||