Een druppel kiest zijn weg niet.
Een druppel glinsterde op het glas,
want die wist dat het niet zo was.
Hij wist dat hij kon leven,
maar dan voor maar heel even.
Vallend uit de lucht,
de wind die hem verder zucht.
Al wil hij niet,
hij moet door ook met zijn verdriet.
Wetend dat als hij niet valt,
dan uit elkaar knalt.
Maar de druppel heeft niet te kiezen,
hij doet wat de wind hem zegt zonder te kniezen.
Dan zie ik hem glijden van mijn glas tot in de goot,
nu is die mooie glinsterende druppel dood.
Dit is hoe ik me nu voel,
misschien begrijpt die druppel wat ik bedoel.
Ik heb niet te kiezen wanneer ik heen wil gaan,
zolang god niks zegt zal ik blijven bestaan.
Reacties op dit gedicht
| Thamar: | Zaterdag, april 24, 2004 19:30 |
| Heel Mooi Gedicht! Kuzie Thamar |
|
| Tracey van Eijk: | Zaterdag, april 24, 2004 18:54 |
| Lief Anoukje, Hij heeft je ook een eigen wil gegeven, gebruik die en dan heb je wel degelijk wat over je levensweg te zeggen. Veel plezier en succes. Heel ontroerend overigens, jouw gedichtje, kreeg er glinstertjes van in mijn ogen! liefs, |
|
| knoei: | Zaterdag, april 24, 2004 18:48 |
| * stilte * * sprakeloos * Onwijs mooi gedichie meid !! Mis jou liefs, Knoei |
|
Over dit gedicht
| Auteur: anoukje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2004 | ||
| Thema's: | ||