Een virus dook op,
in het kraantjeswater,
de leiding zei veel te laat 'stop',
en iedereen werd ziek een tijdje later.

Hoofdpijn deed mijn hoofd barsten,
ik weet het niet, maar iedereen die koorts had die begon te 'spasten'.
Ze ijlden, echt niet normaal,
ik was zo bang en de dokters spraken een vreemde taal.

Dus iedereen had diaree en moest braken,
de wc-deuren kon je 's nachts horen kraken...
Ik heb zelfs een nachtje bij de toilet doorgebracht,
om 5 uur heb ik me dan toch weer bedacht...

(toen ben ik van het toilet naar mijn bed gegaan.. omdat ik dacht TOEN (na meer dan 5 uur daar gezeten te hebben het misschien toch beter was om in mijn bed te slapen)

Ik vermagerde veel te snel,
het was dus WEERAL eens een hel.
En dan nog eens dat 'medicijnwater' drinken,
heel dat kamp begon te stinken,
naar de dekens en toiletten,
naar medicijnen en tabletten...

Overal hoorde je wel iemand overgeven,
ik wist niet meer wat te doen,
ik had het gevoel dat sommigen het niet gingen overleven.

Ik was zo bang... (Over mijn EERSTE reis naar Spanje)