in een vreemd gezicht gevat
de buitenwereld wordt vandaag
door een ongewone eenzaamheid
in een donker, vervreemd
gezicht gevat en staart mij aan
met zijn lachende ogen
prikt hij door alles heen
en littekent de afgewendheid
in fijne plooien op mijn voorhoofd
ik laat leegte en geluidloosheid
in de kamer binnen
als spinnen kruipen ze
over de vloer en het plafond
springen op elkaar
en zetten hijgend uit
woorden schieten vaak tekort
maar het meest nog ogen
om de sferen in te vangen
die mij naar mijn harnas drijven
door een ongewone eenzaamheid
in een donker, vervreemd
gezicht gevat en staart mij aan
met zijn lachende ogen
prikt hij door alles heen
en littekent de afgewendheid
in fijne plooien op mijn voorhoofd
ik laat leegte en geluidloosheid
in de kamer binnen
als spinnen kruipen ze
over de vloer en het plafond
springen op elkaar
en zetten hijgend uit
woorden schieten vaak tekort
maar het meest nog ogen
om de sferen in te vangen
die mij naar mijn harnas drijven
Reacties op dit gedicht
| Green Tea: | Dinsdag, april 27, 2004 10:28 |
| Zwaar dichtje...kop op hè? Liefs , |
|
| Paul de Bruyn: | Zondag, april 25, 2004 21:08 |
| krachtig einde... mooi geschreven fijne avond nog Paul de Bruyn |
|
| Zilke: | Zondag, april 25, 2004 17:37 |
| Sterk! | |
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2004 | ||
| Thema's: | ||