vergeet me nietje
een vergeet me nietje
stond eenzaam in het veld
maar na lange tijd
aanvaarde ze dat wel
een vergeet me nietje
stond in het duister
in een koud gebied
alle andere bloemen
voelde elke dag
de warmte van de zon
stonden dicht bij elkaar
vlinders fladderden
en bijtjes zoemden
zalig om hen heen
een vergeet me nietje
kreeg nooit een vlinder
een lief zoemend bijtje
op haar kleine blaadjes
maar na lange tijd
aanvaarde ze dat wel
een vergeet me nietje
stond eenzaam in het veld
ze voelde zich zo alleen
ze werd door iedereen vergeten
elke dag steeds weer
en aanvaarden...
dat kon ze uiteindelijk niet meer
stond eenzaam in het veld
maar na lange tijd
aanvaarde ze dat wel
een vergeet me nietje
stond in het duister
in een koud gebied
alle andere bloemen
voelde elke dag
de warmte van de zon
stonden dicht bij elkaar
vlinders fladderden
en bijtjes zoemden
zalig om hen heen
een vergeet me nietje
kreeg nooit een vlinder
een lief zoemend bijtje
op haar kleine blaadjes
maar na lange tijd
aanvaarde ze dat wel
een vergeet me nietje
stond eenzaam in het veld
ze voelde zich zo alleen
ze werd door iedereen vergeten
elke dag steeds weer
en aanvaarden...
dat kon ze uiteindelijk niet meer
Reacties op dit gedicht
| druppeltje: | Zondag, april 25, 2004 16:26 |
| Een prachtig geschreven gedichtje maar wel super droevig meissie... knuf drup |
|
| ~Reality~: | Zondag, april 25, 2004 15:00 |
| =0 *Silence* Such a nice but sad poem =( Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *zwarte schaduw* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2004 | ||
| Thema's: | ||