DIE DE NAAM ROUW DRAAGT

Vervuld van een grenzeloze leegte
Baan ik mij zwervend een weg verloren in tranen
Maar ik dobber nog steeds rond in ongekende adoratie
Ik verloor mijn bestaan door die helse demon
Die de naam Liefde draagt.

Zoals een ijspegel zijn vorm gestaag verliest
Haar prille geluk ontnomen door een genadeloze zon
Zo vloeit mijn liefde nu weg
Genadeloos Verdrongen door die oeverloze waanzin
Die de naam Verdriet draagt.

Gefolterd stort ik neer op de schroeiende aarde
Geïsoleerd in mijn neurotische geest
Zielig rot ik weg in die prangende kwelling
Die de naam Tortuur draagt.

En ik werd geworpen in een bodemloze put
Ik bevecht in het weifelende maanlicht een zielloze man
dwalend in die begeerde illusie
die de naam Hoop draagt.

Eenzaam slenterend door deze diepe dalen
Oversteeg ik mijzelf en volhardde
Ziehier het lot van een simpele man
Die de naam Frederik draagt…