Sentimentele kruimels
Vandaag voel ik me als de bewegingsloze wandelende takken van m’n gekke vader, die m’n kleine bange mama
tot hevige frustratieafgunst drijven.
De muffe dassen van m’n zure grootvader
met een hopeloze bunny op
die verwoed probeert z’n grauwe oude dag te fleuren.
De cakejes die we aten op je vorige verjaardag,
toen we nog steeds vrienden waren.
Dit jaar zijn er kruimels…
Reacties op dit gedicht
| Ynnib: | Donderdag, april 29, 2004 08:54 |
| begon met een glimlach dit gedicht te lezen .. eindigde met kippevel!! | |
| Oorlam: | Dinsdag, april 27, 2004 10:17 |
| ! haha met een hopeloze bunny op haha wat een gezicht 9en ik zie het niet eens:-) | |
| de nifter: | Dinsdag, april 27, 2004 08:46 |
| hehheh... zure grootvader. bah... cool gedicht | |
| Phoweyk: | Maandag, april 26, 2004 19:02 |
| zó! mooi man. het woordgebruik is top, en de vergelijkingen helemaal :) vooral het eind,(laatste zin) mooitje. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2004 | ||
| Thema's: | ||