onvermogen te dromen
Ik kan niet meer
aan je denken
en dromen dat je komt
ik kan niet meer
van je dromen
de roep in mij verstomd
want ik kan niet meer
om je roepen
en ontdekken dat je weer niet blijft
één stapje nader
en weer twee terug
is wat me tot waanzin drijft
Nee, ik wil niet langer dromen
totdat 't risico verkleind
Dat je vandaag weer in m'n leven stapt
en morgen weer verdwijnt
Reacties op dit gedicht
| victor y: | Zondag, februari 12, 2006 18:33 |
| een beauty! Ik heb nu een paar gedichten van je gelezen en ik meen te mogen zeggen dat jouw dichtkunst een grijze dag als deze een mooie omlijsting krijgt want je bent gewoon goed hierin. De komende tijd zal ik met belangstelling de rest van je oeuvre lezen. | |
| Winterklaas: | Zaterdag, september 25, 2004 08:10 |
| mooi omschreven, de twijfel of gevoel verstand heeft, of verstand gevoel..... André |
|
| Elizabethh: | Dinsdag, april 27, 2004 21:01 |
| Zucht en een traan, maar ook glimlach hoe mooi je dit beschrijft... Liefs Elizabethh |
|
Over dit gedicht
| Auteur: monique-B | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2004 | ||
| Thema's: | ||