als een vlaag met windkracht tien
komt niemand de schok te boven
de regen valt er vanaf te trekken
maar geen gek zal het ooit geloven
dat mijn wezen toch echt een bestaan had
met emoties in alle onoverzichtelijkheid
dus jouw onbegrip is genetisch bepaald
en neemt nu eens niet mijn dierbaarheid
in een grauw geloof is niks waar
waar claustrofobie populair is
mijn geesten zijn nog niet klaar
met het uitroeien van jouw zijn
in een maatschappij waar mijn goude traan
geen plek zal vinden voor zijn landing
mag de hemelse wind mij ’n duwtje geven
raak me aan, beschuldiging van aanranding
een plek wordt nooit afgestaan
dit mens zal altijd innemen
het is ’n goede zet geweest
maar ik neem nu de benen..