Uiteindelijk herkend

Waar donkere purperen hemel
houdt van druppels zwart rood bloed,
heb ik je liefdevol in 't hart verstopt
Mijn troost in eenzaamheid ben jij
En 't zacht hunkerend geflinder,
in dagen, nachten die ik alleen,
verwondert mij, zoals de glimlach
in jouw ogen, toen daarin zonlicht scheen

Stil wiegt de wind mij in zijn armen
Jong 't groene gras dat mij bemint
onder een heldere zon met warmtestralen
blijf ik toch steeds dat dromend kind
En durf ik over wolken lopen
die boven mij zijn uitgespreid
Mijn droevig hart kan enkel hopen
dat niemand mij jouw glimlach ooit benijdt

Donkere purperen hemel
laat zwart rood bloed nu druppelend vallen
Ik hou je liefdevol in mijn hart
en hoor 't gehaast van vlugge voeten,
hollend uit de gisterendallen,
langs tegenwind van nu
De mij beloofde stroom van liefde
laat morgen nooit meer kijken naar wat was

Zacht wiegt de wind mij in jouw armen
Het groene gras toont jou mijn spoor
De zonnestralen ons verwarmen
toen ik mijn eenzaamheid in jou verloor
Rust zacht nu, droom nu onze dromen
Laat mij het wonder wie je bent
En ook jouw liefde die gekomen
en me uiteindelijk heeft herkend. 
**********
sunset 29-04-2004
**********