Zo bedorven
Ik denk wel eens aan de wereld,
vernield, verwoest, uiteengerukt.
Alles zo slecht verdeeld,
armen armer, rijken rijker.
Ik denk wel eens aan ons land,
welvaart op en top.
Toch is het net een hoop zwart zand,
dat verwoest wordt door de mieren.
Ik denk wel eens aan mijn dorp,
klein, maar ook crimineel.
Is er dan nergens iets goeds
dat mij opvrolijken kan?
Ik denk wel eens aan mijzelf,
hoe ik alles kan veranderen.
Beginnen met mijzelf,
dat is alles wat ik kan doen.
vernield, verwoest, uiteengerukt.
Alles zo slecht verdeeld,
armen armer, rijken rijker.
Ik denk wel eens aan ons land,
welvaart op en top.
Toch is het net een hoop zwart zand,
dat verwoest wordt door de mieren.
Ik denk wel eens aan mijn dorp,
klein, maar ook crimineel.
Is er dan nergens iets goeds
dat mij opvrolijken kan?
Ik denk wel eens aan mijzelf,
hoe ik alles kan veranderen.
Beginnen met mijzelf,
dat is alles wat ik kan doen.
Reacties op dit gedicht
| Firebolt: | Zaterdag, april 28, 2001 22:25 |
| Ik begrijp wat je wil zeggen.... en je hebt gelijk.... begin bij jezelf..... wie volgt?? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: terixie Megs | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2001 | ||
| Thema's: | ||