dood zijn zal mijn bevrijding zijn
Laat me los
Laat me gaan
Laat me staan
Pak mijn hand
Nee laat het los.
Laat me dwalen
dwalen door de donkere bossen
Vol duistere schimmen.
De schimmen die geen ander zo kan beminnen
als ik.
Het zijn de zwarte gedachten
die zich sinds jaar en dag in mijn hoofd
hebben genesteld.
Enkel zij zullen me bevrijden
Ik zal door hen vrij zijn
vrij van verdriet en pijn
ten aller tijden
Laat me gaan
Laat me staan
Pak mijn hand
Nee laat het los.
Laat me dwalen
dwalen door de donkere bossen
Vol duistere schimmen.
De schimmen die geen ander zo kan beminnen
als ik.
Het zijn de zwarte gedachten
die zich sinds jaar en dag in mijn hoofd
hebben genesteld.
Enkel zij zullen me bevrijden
Ik zal door hen vrij zijn
vrij van verdriet en pijn
ten aller tijden
Reacties op dit gedicht
| Navilana: | Zondag, mei 02, 2004 21:24 |
| mooie woorden,gedicht klinkt me bekend in de oren. kan je niet zeggen van je moet blijven, je moet je eigen weg uitmijnen. veel sterkte wil 'k je geven, maar wordt gelukkig dat zal alles helen | |
| dark shadow: | Vrijdag, april 30, 2004 21:50 |
| Heel mooi! Ik kan me er geheel in vinden... | |
| dark shadow: | Vrijdag, april 30, 2004 21:49 |
| Heel mooi! Ik k | |
| HoPeLoOsZ: | Vrijdag, april 30, 2004 19:48 |
| prachtig gedaan kan nix anders zegge hou vol liefs Nadine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tein | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2004 | ||
| Thema's: | ||