Stier
Hij knipperde met zijn ogen
stapte met linkerbeen uit bed
Klopte eens op zijn dikke buik
die overliep van het vet
Zijn ochtendrituelen
waren algemeen bekend
Net als zijn dode moeder
waardoor hij psychologisch nog steeds werd verwend
Hij beet op zijn rode wangen
kauwde op een harde pistolet
Kreeg een seinende steek van zijn blaas
en strompelde naar de plee
Van zijn medemens
kreeg hij niet echt bijster veel respect
Hij had dan ook bij zijn zus
per ongeluk een kind verwekt
Wél poetste hij elke dag braaf zijn tanden
en spoelde door met een flinke slok bier
Van sterrenbeeld was hij waterman
maar in feite was hij even kleurenblind als een stier
Reacties op dit gedicht
| Het Gejefte: | Dinsdag, juli 26, 2005 18:36 |
| ik ga niet blijven herhalen hoe verbazend goed je schrijft... maar ik hou enrom van uw gedichten, echt wel, en ik ben iemand die schrijft maar niet gauw plezier vindt in het lezen, zoals ik toneel speel en niet gauw zal gaan kijken... maar ik lees je verdomme heel graag... tikkeltje jaloers zelfs... |
|
| sophie: | Zaterdag, juli 02, 2005 23:28 |
| jah niet normaal dat hier niet gereageerd wordt. het is echt super mooi en apart hoe je dit verwoord echt geweldig ga echt oz door met gedichten schrijven groetjuhs kusjes sophie |
|
| liam: | Vrijdag, juni 25, 2004 13:20 |
| jongenslief, dit is een levensles ongelooflijk, dat hier niets op gereageerd word vind ik jammer, mooi en rijk aan inzicht, je werken steeds opnieuw, enorm interessant om te lezen en erover te bezinnen | |
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||