Oma zijn
Oma zijn
Zij had zich zo verheugd
op oma zijn en kindervreugd
het is haar niet gegeven
zij gaat alleen door het leven.
Zij stopt zich vol met suikergoed
zij weet het niet
maar het verzoet de pijn
van al haar wonden
zij hadden er geen doekjes om gebonden.
Zij blijven weg
de wond doet zeer
maar gelukkig
ze eet nu weer.
Zij begrijpt ook alles
zo goed niet meer
er is een vacuum
rond haar zeer.
Soms in een helder ogenblik
krijgt zij weer die rare tik
dan snoept zij
tot ze niet meer kan.
Zij zal die nacht weer dromen
dat haar kinderen zullen komen.
Het eindigt altijd in verlangen en strijd
en een ietje meer afwezigheid.
Het licht van de nuchtere dag
doet haar ontwaken.
Zij zit weer in haar cocon
opdat die pijn haar niet zal raken.
Zij had zich zo verheugd
op oma zijn en kindervreugd
het is haar niet gegeven
zij gaat alleen door het leven.
Zij stopt zich vol met suikergoed
zij weet het niet
maar het verzoet de pijn
van al haar wonden
zij hadden er geen doekjes om gebonden.
Zij blijven weg
de wond doet zeer
maar gelukkig
ze eet nu weer.
Zij begrijpt ook alles
zo goed niet meer
er is een vacuum
rond haar zeer.
Soms in een helder ogenblik
krijgt zij weer die rare tik
dan snoept zij
tot ze niet meer kan.
Zij zal die nacht weer dromen
dat haar kinderen zullen komen.
Het eindigt altijd in verlangen en strijd
en een ietje meer afwezigheid.
Het licht van de nuchtere dag
doet haar ontwaken.
Zij zit weer in haar cocon
opdat die pijn haar niet zal raken.
Reacties op dit gedicht
| Irdana: | Maandag, mei 03, 2004 16:02 |
| oma zijn hoort een blijdschap in ieders leven te zijn maar het is niet iedereen gegeven om als oma in blijdschap te leven maar ieder krijgt zijn deel van wat men aan een ander heeft gegeven in de hoop dat voor haar eens de tijd zal komen dat zij de oma mag zijn zoals in haar dromen die dag zal zij dan weer vol blijheid zijn want oma mogen zijn is reuze fijn vergeet niet dat zij die haar dit nu onthouden zelf misschien ook het oma-geluk nooit zul |
|
| Lifeje: | Maandag, mei 03, 2004 14:45 |
| Herkenbaar strijdende strijd in strijdlust ondergaan om verder te kunnen leven in levensloos toezien dat hoop en verlangen het hart telkens doorboren tot het moment van breuk de scheur die rust brengt |
|
Over dit gedicht
| Auteur: J.H. Vergne | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||